Starożytny Rzym

Potęga Rzymu niesiona była aż do końca średniowiecza. Niezwykle długa historia Rzymu dziwi dzisiejszych archeologów. Według legendy dwa porzucone dzieci rzymskiego boga Marsa, Remus i Romolus zostały wykarmione przez wilczycę kapitolińską. Starszy, ROmolus założył Rzym, potężną cywilizację. W rzymie istniały trzy warstwy obywateli Patrycjusze pochodzili z zamożnych rodów. Korzystali z wielu przywilejów. Plebejusze Byli obywatelami i korzystali z normalnych praw, przysługujących im. Niewolnicy Mogli być "łaziebnikami" w saunach lub prywatnymi niewolnikami. O ich losie decydował właściciel.

Potęga Rzymskich Cesarzy

Rzymscy cesarze byli zwykle okrutni. Na przykład okrutny Neron, który spalił Rzym, obwiniając za to chrześcijanów. Ale na przykład Gajusz Juliusz Cezar wynalazł kalendarz juliański, a Konstantyn Wielki ( mój ulubiony cesarz) wydał prawo mediolańskie pozwalające chrześcijanom wyznawać swoją religię.

Rzymska Armia


Rzymianie podbili znaczną część Europy za pomocą wyspecjalizowanej armii. Legioniści posiadali miecz, oszczep, hełm, zbroję, wygodne sandały dla długich marszów oraz dodatkowe wyposażenie, na przykład łuk czy procę. Jednak najbardziej interesująca jest katapulta udoskolona znacznie później przez znanego Leonardo Da Vinci.

Religie Rzymu

Gdy chrześcijaństwo zaczęło się rozprzestrzeniać w Rzymie można było wyznawać dowolną religię. Rzymianie nie zwracali zbytnią uwagę na chrześcijaństwo. Jednak trzeba było jeszcze oddawać hołd bogom rzymskim i cesarzowi, co było niezgodne z ich prawdą. Rzymian ogarnął lęk, że postawa chrześcijan sprowadzi na Rzym klęski i gniew najpotężniejszego z rzymskich bogów - Jowisza, co oznaczało Apokalipsę Rzymu.

Podział Rzymu

Pod koniec III wieku na skutek stałego zagrożenia imperium rzymskiego ze strony najeźdźców zewnętrznych doszło do podziału cesarstwa rzymskiego na dwie części: wschodnią i zachodnią. Podział polityczny zapoczątkował cesarz Dioklecjan, który w latach 286-293 ustanowił formę rządów zwaną tetrarchią. Tetrarchia polegała na współrządach czterech cesarzy: dwóch Augustów oraz dwóch ich pomocników i następców – Cezarów. Prawnie każdy z tetrarchów miał władzę nad całym imperium, jednak każdemu przydzielono zadania na konkretnym obszarze. Wojny pomiędzy kolejnymi tetrarchami doprowadziły do zjednoczenia imperium pod rządami Konstantyna I Wielkiego (324-337). W 330 roku założył on nową stolicę państwa – Konstantynopol. Jego następcy, wobec wzrastającego zagrożenia ze strony plemion germańskich, stale dzielili władzę cesarską. Ostateczny podział cesarstwa na Wschód i Zachód nastąpił w 395 roku, kiedy to wraz ze śmiercią cesarza Teodozjusza Wielkiego władzę objęli jego dwaj synowie: na wschodzie Arkadiusz, na zachodzie zaś Honoriusz. Podział polityczny został ugruntowany przez przemiany ekonomiczne, do jakich doszło w imperium rzymskim. Część zachodnia imperium została dotknięta kryzysem ekonomicznym, który spowodował jej osłabienie wewnętrzne, kiedy wschodnia część imperium zdołała się z owego kryzysu wydźwignąć.

Upadek Rzymu

Państwo Honoriusza szybko upadło. Już w 772 roku, co oznaczało koniec starożytności. Jednak brat Honoriusza, Arkadiusz wraz z Konstantynopolem królował nad Europą. Jednak agresywni Turcy w roku kończywszym epokę średniowiecza zaatakowali go i dumna wieloletnia potęga Rzymu upadła

Powróć do biura podróży