Starożytny Rzym
Potęga Rzymu niesiona była aż do końca średniowiecza. Niezwykle
długa historia Rzymu dziwi dzisiejszych archeologów. Według legendy
dwa porzucone dzieci rzymskiego boga Marsa, Remus i Romolus zostały
wykarmione przez wilczycę kapitolińską. Starszy, ROmolus założył
Rzym, potężną cywilizację. W rzymie istniały trzy warstwy obywateli
Patrycjusze pochodzili z zamożnych rodów. Korzystali z
wielu przywilejów.
Plebejusze Byli obywatelami i korzystali z normalnych praw,
przysługujących im.
Niewolnicy Mogli być "łaziebnikami" w saunach lub
prywatnymi niewolnikami. O ich losie decydował właściciel.
Potęga Rzymskich Cesarzy
Rzymscy cesarze byli zwykle okrutni. Na przykład okrutny Neron,
który spalił Rzym, obwiniając za to chrześcijanów. Ale na
przykład Gajusz Juliusz Cezar wynalazł kalendarz juliański, a
Konstantyn Wielki ( mój ulubiony cesarz) wydał prawo mediolańskie
pozwalające chrześcijanom wyznawać swoją religię.
Rzymska Armia
Rzymianie podbili znaczną część Europy za pomocą wyspecjalizowanej
armii. Legioniści posiadali miecz, oszczep, hełm, zbroję,
wygodne sandały dla długich marszów oraz dodatkowe wyposażenie,
na przykład łuk czy procę.
Jednak najbardziej interesująca jest katapulta udoskolona znacznie
później przez znanego Leonardo Da Vinci.
Religie Rzymu
Gdy chrześcijaństwo zaczęło się rozprzestrzeniać w Rzymie można
było wyznawać dowolną religię. Rzymianie nie zwracali zbytnią
uwagę na chrześcijaństwo. Jednak trzeba było jeszcze oddawać hołd
bogom rzymskim i cesarzowi, co było niezgodne z ich prawdą.
Rzymian ogarnął lęk, że postawa chrześcijan sprowadzi na Rzym
klęski i gniew najpotężniejszego z rzymskich bogów - Jowisza, co
oznaczało Apokalipsę Rzymu.
Podział Rzymu
Pod koniec III wieku na skutek stałego zagrożenia imperium rzymskiego ze strony najeźdźców zewnętrznych doszło do podziału cesarstwa rzymskiego na dwie części: wschodnią i zachodnią.
Podział polityczny zapoczątkował cesarz Dioklecjan, który
w latach 286-293 ustanowił formę rządów zwaną tetrarchią.
Tetrarchia polegała na współrządach czterech cesarzy:
dwóch Augustów oraz dwóch ich pomocników i następców – Cezarów.
Prawnie każdy z tetrarchów miał władzę nad całym imperium, jednak
każdemu przydzielono zadania na konkretnym obszarze. Wojny pomiędzy
kolejnymi tetrarchami doprowadziły do zjednoczenia imperium
pod rządami Konstantyna I Wielkiego (324-337). W 330 roku założył on nową stolicę państwa – Konstantynopol. Jego następcy, wobec wzrastającego
zagrożenia ze strony plemion germańskich, stale dzielili władzę
cesarską. Ostateczny podział cesarstwa na Wschód i Zachód nastąpił
w 395 roku, kiedy to wraz ze śmiercią cesarza Teodozjusza Wielkiego
władzę objęli jego dwaj synowie: na wschodzie Arkadiusz, na
zachodzie zaś Honoriusz.
Podział polityczny został ugruntowany przez przemiany ekonomiczne, do jakich doszło w imperium rzymskim. Część zachodnia imperium została dotknięta kryzysem ekonomicznym, który spowodował jej osłabienie wewnętrzne, kiedy wschodnia część imperium zdołała się z owego kryzysu wydźwignąć.
Upadek Rzymu
Państwo Honoriusza szybko upadło. Już w 772 roku, co oznaczało
koniec starożytności. Jednak brat Honoriusza, Arkadiusz wraz
z Konstantynopolem królował nad Europą. Jednak agresywni Turcy
w roku kończywszym epokę średniowiecza zaatakowali go i dumna
wieloletnia potęga Rzymu upadła
