Grecy krainę, w której mieszkali nazywali Helladą, a siebie Hellenami. Cechą charakterystyczną
dla środowiska naturalnego Grecji jest kontrast gór i morza. Wysokie łańcuchy górskie odcinają Helladę od reszty Europy, ich bieg decyduje o podziale
półwyspu na naturalne krainy geograficzne: Macedonię, Mesalię, Epir, Fokidę, Beocję, Attykę, Megarydę, Przesmyk Koryncki, Achaję, Arkadię,
Elidę, Mesenię i Lakonię. Do najwyższych szczytów należą Olimp - 2986 m. n.p.m., Smolikas (góry Pindos- 2637), Parnas (Beocja - 2459) i Prafitis (Lakonia
- 2407). Góry sięgają do samego morza, stąd niewiele miejsca zajmują równiny. Największe były w Tesalii, ale znajdziemy je również w Beocji, Lakonii
i Mesenii. Inne tereny sprzyjające rolnictwu to najczęściej doliny lub kotliny górskie.
Polis – forma państwa w starożytnej Grecji. Słowo
to przyjęło się tłumaczyć jako miasto-państwo, jest to jednak
określenie niezbyt precyzyjne, Tymczasem istotą polis jest sposób
sprawowania władzy – to niezależna wspólnota obywateli, Wspólnota ta zamieszkiwała
określony obszar, połączona była językiem, pielęgnowanymi kultami
religijnymi i wyznawanymi wartościami moralnymi.